top of page
trap.jpg

DE TRAPCHAUFFEUR

Antoine Guldentops is trapchauffeur op een luchthaven. Als men hem vraagt wat hij doet en hij zegt dat, dan zegt men steeds: u bedoelt tram. Antoine antwoordt dan: nee, trap. Met treden.

​Het leven van Antoine Guldentops is niet veel soeps. Mogelijk is hij nog maagd. Hij bezoekt om de paar dagen zijn moeder, die in een tehuis voor dementerenden woont. Hij eet in de Ali Baba, bij Hussein, en in de Frit Corner, bij Freddy.


Ach, het gaat niet goed met Antoine Guldentops - en het wordt er niet beter op als Hussein zijn zus Soraja aan hem opdringt, en hij vervolgens de lelijke, dikke Enguerrand van zich af moet slaan die hij heeft leren kennen op de Golden Years in Aken. Antoine bedoelt het allemaal goed, maar het leidt tot niks. Eenzaamheid, zinloosheid, sociaal isolement, heimwee: hij staat er tot aan zijn heupen in. De Trapchauffeur is een miniatuurtje van de vereenzaamde moderne mens die het zoeken allang heeft opgegeven. En het is vooral enorm om te lachen.

De Trapchauffeur werd uitgebracht bij Hollands Diep. De voorstelling van het boek vond plaats in 't Oud Arsenaal, het Antwerpse stamcafé van de auteur. Antoine Guldentops is fan van The Shadows. Coverband The Shadoogies uit Ruiselede luisterden de avond op.

Marnix Peeters weet de sfeer van De Avonden van Gerard Reve in herinnering te brengen. Alleen is de uitzichtloosheid hier geen bron van revolte, maar aanleiding voor slapstick.

De Tijd

bottom of page